Als twee mensen lang genoeg graven komen ze elkaar uiteindelijk tegen. Johnny Dowd en Melle de Boer (die we kennen van Smutfish) wroeten al jaren door de gangen van de menselijke ziel. Als Orpheusen dalen ze af in de onderwereld en nemen met gevaar voor eigen leven de mooiste dingen mee naar boven. Nu komen hun tunnels samen!

Johnny en Melle gaan touren door Nederland. Ze spelen hun liedjes. Oude liedjes, nieuwe liedjes. Geen suf singer-songwriter avondje maar elektrisch, chaotisch, hard en lelijk, zacht en mooi. Alleen, en dan weer samen. Ze combineren hun volstrekt eigen werelden om een onvergetelijk, maar vooral uniek optreden te verzorgen.

Johnny Dowd

Johnny Dowd komt in december 2017 uit met een album met zijn interpretaties van Amerikaanse Folk klassiekers. Liedjes als Going Down the Road, St. James Infirmary, Tom Dooley, Oh my Darling Clementine. Het zijn ‘traditionals’, de basis van de Amerikaanse muziek. Johnny en Melle zullen ze bijna onherkenbaar brengen. Niet oubollig, maar zoals ze nu moeten klinken, actueel, vol ziel, elektriciteit en noodzakelijkheid. Ze spiegelen een directe reactie op de huidige Amerikaanse samenleving, met alle spanningen en onzekerheden die daarbij denkbaar zijn. Johnny neemt zijn gitarist Mike Edmondson mee. Hij zorgt voor een gedegen slaggitaar waar Johnny al zijn gekte en chaos in kwijt kan. Mike zingt ook mee.

Melle de Boer

Melle de Boer brengt begin 2018 een album uit. Een solo album heel dicht bij zichzelf. Dit album wordt opgenomen op zijn zolder, eenzelfde als waarnaar de vader van Melle vertrok na zijn scheiding. Op die zolder wonen spoken. Spoken die liedjes fluisteren. Melle wordt bijgestaan door Suzanne Ypma. Zij heeft samen met Melle zijn nieuwe album opgenomen. Suzanne is van de elektropop. De synthesizer heeft een belangrijke rol in het nieuwe album.